Noticia 2

Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Cur iustitia laudatur? Quare ad ea primum, si videtur; Quis istud possit, inquit, negare? Non risu potius quam oratione eiciendum? Ergo, inquit, tibi Q. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quis enim redargueret?

An eiusdem modi? Dat enim intervalla et relaxat. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Maximus dolor, inquit, brevis est. Contineo me ab exemplis. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Ratio quidem vestra sic cogit. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Erit enim mecum, si tecum erit.

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Pugnant Stoici cum Peripateticis. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. An hoc usque quaque, aliter in vita?